Wat is osteopathie?

Osteopathie is een manuele (handmatige) gezondheidszorg discipline waarbij op zoek wordt gegaan naar bewegingsverliezen in het gehele menselijk lichaam. Bewegingsverliezen van de verschillende weefsels hebben namelijk een negatieve invloed op de gezondheid en dit kan verschillende klachten veroorzaken. De osteopaat tracht de teruggevonden bewegingsverliezen te verminderen via een breed scala aan verschillende manuele technieken. Dit zorgt voor een betere doorstroming van de lichaamsvloeistoffen (bijvoorbeeld bloed, hersenvocht, lymfevloeistof, ...). Hierdoor zal onder andere de aanvoer van zuurstof en voedingstoffen en de afvoer van afvalstoffen verbeteren. Dit zorgt voor optimalisatie van het zelf-genezend vermogen van het lichaam, waardoor klachten zullen verminderen.

Osteopaten behandelen patiënten met zijn/haar klacht(en) in zijn geheel en gaan altijd op zoek naar de oorzaak hiervan. De oorzaak van de klacht(en) hoeft niet aanwezig te zijn ter hoogte van de klachtenregio zelf, maar kan ook elders in het lichaam gelegen zijn. Daarnaast kan de oorzaak van een klacht zeer uitlopend zijn, bijvoorbeeld een trauma (auto-ongeluk, harde val, sportongeluk, bevalling, …) overbelasting, stress, emotionele problematiek, ontstekingen, operatie, voeding en andere levensgewoonten, …. Hierdoor is het van belang dat een osteopaat een goed beeld krijgt van u. Dit wordt bereikt via een uitgebreide anamnese (vragengesprek over uw medische geschiedenis) en een volledig lichamelijk onderzoek.

Osteopathie is een aanvullende therapie op de reguliere geneeskunde. Osteopaten werken dan ook vaak samen met reguliere geneeskundigen. Het is een veilige behandelmethode, die gebaseerd is op medische basiswetenschappen (bijvoorbeeld anatomie, fysiologie, neurologie, embryologie, pathologie, …) en gaat uit van specifieke basisprincipes.

Belangrijke basisprincipes van osteopathie

• Het menselijk lichaam is één geheel, waarbij alles met elkaar verbonden is. Hierdoor zal altijd het volledige lichaam worden onderzocht om de oorzaak van de klachten te achterhalen. Hierbij wordt niet enkel het bewegingsapparaat (het pariëtale systeem waarbij onder andere de botten, gewrichten, spieren en pezen behoren) van het menselijk lichaam onderzocht, maar ook alle organen en de bijbehorende weefsels (het viscerale systeem) als ook het craniosacrale systeem (de schedel- en wervelkanaalcomplex). Er is een voortdurende wisselwerking tussen deze drie systemen en ze beïnvloeden elkaar. Een verminderde beweeglijkheid in één of meerdere van deze systemen heeft een negatieve invloed op de gezondheid. Als het lichaam niet meer kan compenseren, zullen er klachten optreden.


• Het menselijk lichaam beschikt over inherente zelf-regulerende en zelf-genezende mechanismen. Het doel van een osteopathische behandeling is dan ook het faciliteren van deze mechanismen waardoor de genezingsmogelijkheden worden geoptimaliseerd.


• Iedere structuur in het menselijk lichaam is continu in beweging. Een structuur kan enkel een optimale functie hebben indien de structuur beschikt over een goede beweeglijkheid.


• De structuur (anatomie) en functie (fysiologie) van weefsels zijn aan elkaar verbonden. Zo zal een verandering van de structuur ook zorgen voor een functieverandering en andersom. Voorbeeld: een wiel kan minder goed rollen als deze niet meer mooi rond is.